Heftig verleden Cambodja

Ondertussen zijn we al bijna 3.5 week weg. Graag wil ik beginnen met wat te vertellen over ons bezoek aan de S-21 gevangenis en de Killing Fields van vorige week zaterdag. Vooraf spraken we een paar Nederlandse mannen die ons vertelden dat je het best deze twee plaatsen op één dag kan bezoeken. Dit zodat je ‘in één keer alle ellende hebt gehad’. Dit advies hebben we dus ter harte genomen. Rond 10 uur ’s ochtends stapten we in een Tuk-Tuk die we voor de hele dag gehuurd hadden. We zouden beginnen bij de S-21 gevangenis.

De Rode Khmer
De Rode Khmer regeerden in Cambodja van 1975 tot 1979 met Pol Pot als leider. Het ideaal was om een hardwerkende landbouwstaat waarin iedereen zelfvoorzienend was. Elke vorm van intellect werd om die reden als een bedreiging gezien. Het dragen van een bril, het spreken van een vreemde taal, of het gevolgd hebben van een studie was genoeg reden om geëxecuteerd te worden. De gewone mens had niks meer te zeggen en alles werd bepaald door de organisatie. In totaal zijn er in die periode zo’n 2.5 miljoen van de 7 miljoen inwoners van Cambodja geëxecuteerd.

De S-21 Tuol Sleng gevangenis
Zoals gezegd begon onze dag bij de S-21 gevangenis. De S-21 gevangenis was een school vóór de tijd van de rode Khmer. Dit was nog goed te zien aan de gebouwen met lokalen en de binnenplaats met wat speelrekken. De vroegere schoollokalen werden door de rode Khmer omgebouwd tot martelkamers. Er stond in ieder lokaal een schoolbankje waar de gevangenen hun misdaden moesten bekennen. Deden ze dit niet, dan werden ze net zolang op de meest verschrikkelijke manieren gemarteld tot ze dit wel zouden doen. De Rode Khmer ging heel precies te werk. Van iedere gevangene werd een foto gemaakt. In de gevangenis hingen honderden foto’s van gevangenen. Bij sommigen kon je de angst in de ogen zien, en bij sommigen zag je dat ze al gemarteld waren. Ook hingen er veel schilderijen van de meest afschuwelijke martelpraktijken. Heel schokkend en onwerkelijk om te zien. In totaal hebben er zo’n 17000 gevangenen in deze gevangenis gezeten en is er slechts van 12 mensen bekend dat zij het hebben overleefd.

The Killing Fields
Na een periode in de gevangenis te hebben doorgebracht werden de gevangenen doorgevoerd naar de Killing Fields. We hebben onze rit dus vervolgd richting deze Killing Fields. Hier werden de gevangenen, alsof het lopende band werk is, dood geknuppeld en in massagraven gegooid met honderden tegelijk. Een mensenleven lijkt niets waard te zijn. Het meest huiveringwekkende om te zien was nog wel de Killing Tree. Dit is een boom naast een massagraf waar baby’tjes aan de voeten gepakt werden en tegen de boom aan geslagen werden. Om het geluid van het geschreeuw van de mensen te onderdrukken, schalde er door luidsprekers communistische muziek. Ongelofelijk en ook eng om je voor te stellen dat mensen blijkbaar tot dit soort acties in staat zijn, waarschijnlijk totaal gehersenspoeld, opgaand in de eigen ideologie. Omdat deze geschiedenis nog redelijk recent is, zijn er vandaag de dag waarschijnlijk nog veel Cambodjanen die familieleden verloren hebben.

Onze verdere belevenissen
Een soepele overgang maken naar wat we verder beleefd hebben afgelopen week is lastig. Toch willen we daar natuurlijk ook graag wat over vertellen. Na ons bezoek aan de hoofdstad Phnom Phen zijn we doorgereisd naar Koh Rong, het grootste eiland van Cambodja. Op Koh Rong zaten we in een guesthouse dat op hoge palen in de zee gebouwd is. Heerlijk wakker worden dus, met uitzicht op zee. Het eiland is een echt backpackers eiland. Zo hebben wij hier dus vooral gechilld, wat bestond uit aan het strand liggen, eten, drinken en slapen. Afgelopen donderdag stond er een boottrip op het programma. Met een groep van 16 zaten we op een boot. Eerst gingen we vlakbij een onbewoond eilandje snorkelen. Heel mooi en indrukwekkend om de onderwaterwereld te bekijken. We hebben heel veel bijzondere visjes en koraalriffen gezien. Rebecca, als kust en zeeër zijnde, kon hier dus helemaal haar hart ophalen. Na het snorkelen stopte de boot ergens midden op zee, en mochten we hier allemaal ons hengeltje uitgooien om te vissen. Dit zou ook gelijk ons avondeten zijn. Rebecca en ik waren dus erg gemotiveerd. Ondanks de vele oefeningen met vissen in Noordeloos, ging het ons toch niet zo goed af als vooraf verwacht. Dit lag uiteraard niet aan onze vistechnieken. Gelukkig hadden de 2 kapiteins van ons bootje wel beet, en vingen zij de een na de andere vis. Hierna hebben we ergens aangelegd en ging de bbq aan. Terwijl de zon langzaam onder ging, hebben wij ons (helaas niet zelf gevangen) visje opgegeten. Het laatste onderdeel van de boottrip zou het bekijken van glowing plankton zijn. Als je, je hand in het water stak en bewoog, zag je allemaal blauwe lichtjes/glitters/twinkeltjes in het water. Heel mooi om te zien. Met nog een rit van een half uur naar het vaste land in het vooruitzicht, begon het ineens heel hard te waaien op zee. Om deze reden kwam er een extra bootje aan, en moesten Rebecca en ik met vier anderen, overspringen op het nieuwe bootje. Het echte avontuur begon nu eigenlijk pas bleek. Af en toe kreeg je een flinke golf over je heen. Zo kwam ons bootje stuiterend en wiebelend over de golfen, weer veilig aan op het land.

Gisteren hebben we Koh Rong weer achter ons gelaten en zijn we doorgereisd naar Kampot, onze laatste bestemming in Cambodja. Kampot is misschien wel het mooiste en netste stadje dat we tot nu toe gezien hebben in Cambodja. Vandaag hebben we met een groep van 5: 2 Poolse jongens, 1 Zwitsers meisje en Rebecca en ik, scooters gehuurd. Omdat we een berg op reden, reden we af en toe letterlijk in de wolken. Het was echt super leuk en avontuurlijk, en natuurlijk gezellig, om op deze manier de omgeving te verkennen.