Kookles, boerderij avonturen en meer

Hallo allemaal! We hebben ondertussen al weer veel meegemaakt dus tijd voor een update! In Hoi An hebben we een kookles bij Mr Bup gevolgd! Hele leuke ervaring. Ons groepje bestond alleen uit Rebecca en ik dus we hadden de volle aandacht. Op de markt hebben we de ingrediënten gehaald. Hierna gingen we naar zijn huis om alles te snijden. We hebben spring rolls gemaakt (lijken op de Vietnamese Loempia’s in NL), pannenkoeken met garnalen erin, een heerlijke vis die in bananenblad gebakken werd, en aubergines gevuld met een lekker sausje. Het was een heel gezellige en leerzame kookles met Mr Bup. Hoi An staat bekend om z´n pittoreske straatjes en steegjes waar de Franse invloed nog duidelijk te zien is in de bouwstijl. Vooral ´s avonds is het erg sfeervol aangezien de straten dan vol hangen met mooie lichtgevende lampionnetjes. In het hostel in Hoi An ook nog een grappige ontmoeting gehad. Waar ik in Nederland vaak moet uitleggen waar Noordeloos ligt als mensen vragen waar ik vandaan kom, kwamen we in ons hotel in Hoi An 2 schotse jongens tegen waarvan er één vertelde een week lang in het AC Meerkerk verbleven te zijn voor werk in Groot-Ammers, en Noordeloos dus wel kende. Dan lijkt de wereld ineens toch weer klein.

Na Hoi An stond Phong Nha op ons programma. We verbleven hier in een hostel waar misschien wel de helft van de gasten Nederlands was. Phong Nha is vooral populair als stop door de enorm grote en mooie grotten en de natuur. We raakten niet teleurgesteld aangezien we inderdaad wel één van de, in onze ogen, mooiste stukjes natuur van onze reis tot nu toe hebben mogen bewonderen. Met een ander Nederlands meisje hebben we twee dagen op de scooter de omgeving verkend. De eerste dag wilden we gebruiken om de grootste trekpleisters te bezoeken, namelijk de dark cave en de paradise cave. De dark cave was vooral heerlijk avontuurlijk. Je moest badkleding aan om de grot in te mogen. Eerst gingen we via een zipline het meertje over. Hierna was het nog een klein stukje zwemmen (in erg koud water) om in de grot te komen. Iedereen had een hoofdlampje op omdat het zo donker was. Hoe verder je de grot in loopt, hoe dieper je in de modder wegzakt. Aan het eind komt de modder tot boven je middel, en kun je dus een lekker modderbad nemen. Het grappigste was dat je gewoon bleef drijven in de modder. Hele aparte ervaring dus! Hierna gingen we naar de paradise cave die zijn naam zeker eer aan doet. Het is de grootste grot die ik ooit gezien heb, met hele mooie druipstenen. Het is echt een kunstwerk en erg indrukwekkend om te zien en om te beseffen dat dit geen mensenwerk is maar gewoon door de jaren heen zo is ontstaan. De grotten waren dus wel het hoogtepunt van Phong Nha voor ons. Een ander onverwacht leuk uitstapje was de ´duck stop´. Vooraf was er weinig informatie te vinden over deze stop dus de verwachtingen waren niet heel hoog. Toch met de scooter er heen gehobbeld. Er stond een heel welkomstcomité aan kippen + een jongen die samen met zijn ouders de boerderij runde. De jongen gaf ons een rondleiding over de boerderij. We mochten de kippen voeren, kuikentjes vasthouden en hebben verschillende soorten fruit op dat ze kweekten. Het hoogtepunt moest echter nog komen: meer dan honderd witte eenden voeren. Je kon ze van je hand laten eten, wat er voor zorgde dat we bijna omver gelopen werden door de enorme hoeveelheid eenden die als een gek op het voer in je handen af kwamen waggelen. Het was een hilarisch tafereel. We hebben ons boerinnenhart dus goed kunnen ophalen op de boerderij.

Na het prachtige Phong Nha achter ons gelaten te hebben, zijn we doorgereisd naar Ninh Binh. Veel keuze qua transport hadden we niet. De enige keuze was een slaapbus die om 10 uur ’s avonds zou vertrekken en om half 5 ’s ochtends aan zou komen. Ons hostel bleek ergens ver buiten de bewoonde wereld tussen de bergen en rotsen te zitten. Om 5 uur ’s ochtends werden we dus door een taxi afgezet voor het hek van het terrein. Er stond nog een meisje te wachten want het hek zat op slot. Na een paar keer hard geschreeuwd te hebben zonder resultaat, is Rebecca heel heldhaftig onder het hek door geklommen. Met gevaar voor eigen leven overigens want er waren 2 honden op het terrein. Na even rond gekeken te hebben en nog steeds geen teken van leven ontvangen te hebben, zijn het andere meisje en ik dus ook onder het hek door geklommen. Er stonden namelijk wat ligstoelen dus we hebben wel kunnen genieten van een mooie zonsopkomst en nog wat slaap mee kunnen pikken. Het bungalow park lag echt op een unieke locatie. Onze slaapplek was een blauw ei dat ergens aan een rots vast hing. Zonder twijfel het meest bijzondere verblijf tot nu toe. De volgende dag mocht ik m’n verjaardag vieren. Met m’n feestmuts, die ik van Rebecca gekregen had, zat ik aan het ontbijt, genietend van de verjaardagsliedjes die de mensen van het hostel draaiden. Daarnaast had ik allemaal superleuke en lieve filmpjes van het thuisfront, Joost en allemaal lieve vriendinnen gehad. ’s Middags weer rondgereden op de scooter. Het weer zat helaas niet mee, wat leidde tot een onverharde weg die veranderd was in een modderpoel. Dit had tot gevolg dat we vastzaten in de modder met onze scooter waardoor we geen kant meer op konden. Gelukkig heeft voor de tweede keer een heldhaftige Vietnamees ons leven gered. Hij was zeker een half uur bezig met alles schoonspuiten en alle modder uit de scooter te krijgen.

Gisterenmiddag zijn we aangekomen in Hanoi. ’s Avonds even door de chaotische stad gewandeld en in een straatje met een lange rij aan straattentjes gegeten. De stoelen en tafels stonden gewoon op straat. De straat werd steeds voller met tafels en stoelen door de drukte. Op een gegeven moment begon ineens al het personeel van de tentjes in een sneltrein vaart iedereen van z’n plaats te verjagen en vooral alles wat op straat stond, binnen te zetten. Het ging zo snel, en het was ons niet helemaal duidelijk wat er nu ineens gebeurde, dus we stonden er een beetje beduusd bij te kijken. Even later werd het duidelijk. Er kwam een politiewagen met iets van 10 politiemannen de straat inrijden. Volgens onze theorie mag je blijkbaar je restaurantje niet uitbreiden op de openbare weg. Alles wat er toch nog op straat stond aan spullen werd ingeladen in de politiewagen en waarschijnlijk in beslag genomen. Sommige restaurantjes waren dus ineens wat stoelen en tafels armer. Het was pas 8 uur en we stonden op de hoek van de straat in harmonie te overleggen of we ons naar het hostel zouden begeven of dat we nog ergens wat zouden drinken. Tot we erachter kwamen dat we voor een theater stonden. Om 8 uur zou er een zang en dans stuk beginnen met alle soorten traditionele dansen over heel Vietnam. Aangezien spontane ideeën vaak toch het leukst zijn, hebben we het theaterstuk bijgewoond. Het was erg leuk om te zien. Op een gegeven moment mochten we zelfs zelf het podium op om de bamboo dans te leren. Natuurlijk hebben we deze one minute of fame gepakt, en even een paar mooie dansmoves geshowed.

Tot zover weer de update! Groetjes uit Vietnam!